एकदा एका गावात एक प्रसिद्ध कुंभार राहत होता. तो मातीपासून सुंदर आणि मजबूत मडकी बनवत असे. त्याच्या कलेची कीर्ती राजापर्यंत पोहोचली.
राजाने त्याला दरबारात बोलावले आणि त्याची परीक्षा घेण्याचे ठरवले. त्याने कुंभाराला दोन मडकी दिली आणि विचारले, “यापैकी कोणते मडके अधिक मजबूत आहे?”
कुंभाराने दोन्ही मडकी हातात घेतली, हलके टकटक वाजवून पाहिले आणि एक मडके राजाकडे दाखवत म्हणाला, “हे मडके अधिक मजबूत आहे.”
राजाने विचारले, “तू हे कसं ओळखलंस?”
कुंभार हसत म्हणाला, “महाराज, जेव्हा मी मडक्यांवर हलके टकटक केले, तेव्हा एक मडके खणखणीत आवाज करत होते, तर दुसरे मडके मंद आवाज करत होते. जो आवाज खणखणीत असतो, ते मडके पोकळ आणि कमकुवत असते. पण जो आवाज स्थिर आणि मंद असतो, ते मडके अधिक मजबूत असते.”
राजा कुंभाराच्या शहाणपणावर खूश झाला आणि त्याला मोठे बक्षीस दिले.
तात्पर्य :
माणसाच्या बोलण्यावरून त्याच्या ज्ञानाची आणि पात्रतेची ओळख होते. जे जास्त बोलतात, ते अनेकदा पोकळ असतात, पण जे शांत आणि स्थिर असतात, ते खरोखर मजबूत असतात.
