एका लहानशा गावात एक तरुण मुलगा राहत होता. त्याचे नाव अर्जुन होते. त्याला नेहमी मोठे यश मिळवायचे होते, पण तो लहानशा अडथळ्यानेही निराश व्हायचा आणि प्रयत्न सोडून द्यायचा.
एके दिवशी त्याने गावातील एका ज्ञानी साधूला विचारले, “मी आयुष्यात यशस्वी होण्यासाठी काय करू?”
साधू स्मितहास्य करून म्हणाले, “ये, मला एका ठिकाणी जायचं आहे. माझ्यासोबत चाल.”
अर्जुन साधूंबरोबर जंगलात गेला. वाटेत काटे, दगड, चिखल असे अनेक अडथळे होते. अर्जुन म्हणाला, “गुरुजी, ही वाट खूप कठीण आहे!”
साधूंनी उत्तर दिले, “फक्त चालत राहा.”
थोड्याच वेळात अर्जुनला तहान लागली. त्याने थांबून विश्रांती घ्यायची इच्छा व्यक्त केली. साधू म्हणाले, “फक्त चालत राहा.”
थोडं पुढे गेल्यावर अर्जुनला अचानक समोर सुंदर धबधबा, हिरवेगार झाडं आणि फुलांचा सुगंध जाणवला. तो आनंदाने म्हणाला, “गुरुजी, हे किती सुंदर आहे!”
साधू मंद हसले आणि म्हणाले, “आयुष्यही असंच आहे. वाटेत अडथळे येतील, थकवा येईल, पण जो चालत राहतो, तोच यशाचा आनंद पाहतो.”
तात्पर्य :
प्रयत्न सोडू नका. कितीही अडथळे आले तरी ध्येयाकडे निरंतर वाटचाल केली, तरच यश मिळते.
