एका राज्यात एक सुप्रसिद्ध चित्रकार राहत होता. त्याच्या कलेला पाहून लोक अचंबित होत. एके दिवशी, राजा त्याच्या कलेची परीक्षा घेण्यासाठी त्याला दरबारात बोलावतो.
राजा म्हणतो, “तू सर्वश्रेष्ठ चित्रकार आहेस का?”
चित्रकार नम्रपणे म्हणतो, “माझी कला चांगली आहे, पण पूर्ण नाही. अजून सुधारणा होऊ शकते.”
राजा त्याला एक मोठं कॅनव्हास देतो आणि म्हणतो, “ही भिंत रिकामी आहे. यावर तू सर्वात सुंदर चित्र काढ. पण एक अट आहे—जर यात कुणालाही एकही दोष दिसला, तर तुला शिक्षा होईल.”
चित्रकार मन लावून चित्र काढतो. त्याला वाटतं की हे त्याचं सर्वात सुंदर काम आहे. तो उत्सुकतेने लोकांना दाखवतो आणि त्यांच्या प्रतिक्रिया विचारतो.
लोक चित्र पाहतात आणि म्हणतात, “हे सुंदर आहे, पण इथे थोडा रंग गडद हवा होता!”
तर काही म्हणतात, “इथलं छायांकन नीटस नाही!”
चित्रकाराला समजतं की प्रत्येक माणसाचा दृष्टीकोन वेगळा असतो. प्रत्येकजण काहीतरी सुधारणा सुचवतो, पण कोणीच परिपूर्ण चित्र काढू शकत नाही.
तो राजाकडे जातो आणि म्हणतो, “महाराज, मला कळलं की कोणतीही कला, कोणतंही काम परिपूर्ण असत नाही. सदैव शिकण्याची आणि सुधारण्याची संधी असते.”
राजा आनंदित होतो आणि त्याला मोठं बक्षीस देतो.
तात्पर्य
कोणतीही कला किंवा कौशल्य परिपूर्ण नसतं. नेहमी शिकत राहणं आणि सुधारणा करत राहणं हेच यशाचं खरं रहस्य आहे.
