एका गावात एक सोनार राहत होता. तो अत्यंत कुशल होता, पण लोक त्याच्याकडे कमी यायचे, कारण जवळच एक मोठा व्यापारी होता जो स्वस्तात दागिने विकत असे.
एक दिवस, एक श्रीमंत माणूस दोघांकडे गेला. आधी त्याने त्या व्यापाऱ्याकडून एक सोन्याची अंगठी घेतली. व्यापाऱ्याने मोठ्या उत्साहाने सांगितलं, “ही शुद्ध सोन्याची अंगठी आहे आणि तुला अगदी स्वस्तात देतो!”
नंतर तो श्रीमंत माणूस त्या सोनाराकडे गेला आणि त्याला अंगठी दाखवली. सोनाराने ती तपासून पाहिली आणि शांतपणे म्हणाला, “ही अंगठी खरं सोने नसून फक्त वरून चकाकते आहे.”
श्रीमंत माणूस आश्चर्यचकित झाला आणि विचारलं, “मग तू सांग, खऱ्या सोन्याची ओळख कशी करायची?”
सोनार हसला आणि म्हणाला, “खरं सोने तपासायचं असेल, तर त्याला आगीत टाकावं लागतं. खरी सोन्याची वस्तू कितीही तापली तरी तिचं तेज वाढतं, पण खोटं सोने वितळून निघतं!”
श्रीमंत माणसाला समजलं की फसव्या गोष्टी चमकदार वाटतात, पण खरं मूल्य तपासूनच ओळखता येतं. त्याने खऱ्या सोनाराकडून अंगठी घेतली आणि त्या व्यापाऱ्याचा भ्रमनिरास झाला.
तात्पर्य
खरी गुणवत्ता आणि सत्य परीक्षा केल्यावरच कळते. वरून चमकणाऱ्या गोष्टी नेहमीच मूल्यवान नसतात.
