एका गावात रामू नावाचा सरळमार्गी माणूस राहत होता. तो नेहमी सचोटीने वागायचा आणि कोणालाही फसवत नसे. गावातील काही लोक मात्र सतत खोटेपणा आणि ढोंग करत असत.
एकदा गावात मोठा दुष्काळ पडला. पावसाअभावी शेतं सुकली आणि पाण्याचा प्रचंड तुटवडा जाणवू लागला. गावकऱ्यांनी ठरवलं की, देवाला नवस करून मोठा यज्ञ करायचा. काही लोकांनी मोठमोठ्या घोषणा दिल्या—”या यज्ञामुळे लगेच पाऊस पडेल!”
रामूला मात्र हे पटेना. त्याने सुचवलं, “यज्ञ करण्यापेक्षा आपण प्रयत्न करून पाण्याचे साठे शोधूया आणि झाडे लावूया.” पण लोक त्याला हसले आणि म्हणाले, “फक्त मेहनतीने नाही, देवाची कृपाही हवी!”
गावातील मोठा यज्ञ पार पडला, पण पाऊस काही पडला नाही. उलट, यज्ञासाठी जमा केलेल्या अन्नधान्याचा गैरवापर झाला आणि काही जणांनी त्यातून आपला स्वार्थ साधला.
रामू मात्र शांतपणे आपल्या कामाला लागला. त्याने गावातील काही तरुणांना सोबत घेतलं, नद्या-ओढ्यांची स्वच्छता केली, नवीन विहिरी खणल्या आणि झाडं लावायला सुरुवात केली. काही महिन्यांतच गावातील पाण्याचा प्रश्न सुटला आणि शेतीला पुन्हा नवसंजीवनी मिळाली.
लोकांना आता रामूचं महत्त्व समजलं. त्यांनी त्याचं मनःपूर्वक कौतुक केलं आणि शिकले की केवळ ढोंग आणि अंधश्रद्धांपेक्षा सत्य आणि परिश्रमच खऱ्या यशाचा मार्ग आहे.
तात्पर्य:
सत्य आणि परिश्रम यांवर विश्वास ठेवला, तर कोणत्याही संकटावर मात करता येते. फक्त अंधश्रद्धा आणि ढोंग करून यश मिळत नाही!
