एका राजाने राज्यातील सर्वोत्कृष्ट शिल्पकाराला बोलावले आणि त्याला एक आव्हान दिले. “तू अशा दोन मूर्ती तयार कर, ज्या दिसायला एकसारख्या असतील, पण त्यात एक फरक असेल.”
शिल्पकाराने काही दिवस मेहनत करून दोन सुंदर मूर्ती बनवल्या. त्या अगदी सारख्याच दिसत होत्या. राजा आणि दरबारी त्यांच्याकडे पाहून आश्चर्यचकित झाले.
राजाने शिल्पकाराला विचारले, “या दोघांतला फरक काय आहे?”
शिल्पकार गुप्त हसू हसला आणि राजाला एक पातळ तांब्याची तार दिली. “राजन, ही तार घेऊन दोन्ही मूर्तींच्या कानात घाला.”
राजाने तसेच केले. पहिल्या मूर्तीच्या कानात तार टाकल्यावर ती दुसऱ्या कानातून बाहेर पडली. पण दुसऱ्या मूर्तीच्या कानात टाकली असता ती आतच अडकली.
शिल्पकार म्हणाला, “राजन, पहिली मूर्ती म्हणजे असे लोक, जे ऐकतात पण लगेच विसरतात. आणि दुसरी मूर्ती म्हणजे ते लोक, जे ऐकतात आणि त्यातून शिकतात.”
राजाने शिल्पकाराच्या हुशारीची प्रशंसा केली आणि त्याला बक्षीस दिले.
तात्पर्य:
फक्त ऐकणे पुरेसे नाही, शिकणे आणि आचरणात आणणे महत्त्वाचे आहे.
