एकदा एका प्रवासात एक साधू एका खोल जंगलातून जात असतो. अचानक त्याला एक मोठा साप दिसतो, जो एका गुहेत अडकून पडलेला असतो. तो साप मदतीसाठी फुत्कारतो. साधूला त्याच्यावर दया येते आणि तो मोठ्या मेहनतीने त्या सापाला बाहेर काढतो.
साप मोकळा होताच त्याने साधूला चावण्याचा प्रयत्न केला. साधू आश्चर्यचकित होत म्हणाला, “मी तुझी मदत केली, आणि तू मला चावणार?”
साप हसून म्हणाला, “मी साप आहे. माझे स्वभावधर्मच चावणे आहे.”
साधू शांतपणे उत्तर देतो, “माझेही स्वभावधर्म मदत करणे आहे, आणि म्हणूनच मी तुझी मदत केली. तू तुझ्या स्वभावानुसार वागलास, आणि मी माझ्या!”
तात्पर्य:
आपण दुसऱ्याच्या स्वभावावर नियंत्रण ठेवू शकत नाही, पण आपला सद्गुण कायम राखणे हे आपल्या हातात असते.
