शहाणा कोल्हा आणि भोळा कोंबडा
एका दाट जंगलाच्या काठाला एक कोंबडा राहत होता. तो रोज पहाटे उठून गाणे गात असे. एक दिवस एक भूकेलेला कोल्हा त्याच्या मागे लागला. कोल्हा खूप चतुर होता. तो कोंबड्याला फसवायचा प्रयत्न करू लागला.
“अरे मित्रा, तुझे गाणे ऐकून तर माझे मन आनंदाने नाचते! आज तुला जवळून पाहायचे आहे. खाली ये, आपण गप्पा मारू,” असे कोल्हा गोड बोलू लागला.
कोंबड्याला कोल्ह्याचा हेतू लक्षात आला. तो म्हणाला, “अरे कोल्हा भाऊ, मी खाली येईनच, पण आधी तू डोळे मिट आणि माझ्या गाण्यात रंगून जा.”
कोल्ह्याने डोळे मिटताच कोंबड्याने झाडावरून जोरात उडी घेतली आणि उडून दुसऱ्या झाडावर गेला. कोल्ह्याला काहीच कळेना. त्याच्या लक्षात आले की तो चतुर कोंबड्याच्या जाळ्यात सापडला.
तात्पर्य: संकटसमोर प्रसंगावधान ठेवल्यास आणि चातुर्याने विचार केल्यास मोठा धोका टाळता येतो.
