बोधकथा क्र. 15
बोधकथेचे नाव : साधू आणि खोडकर मुलं

एका छोट्या गावात एक साधू राहत होता. त्याचं गावातलं जीवन शांत आणि समाधानी होतं. साधूच्या शिकवणुकीमुळे गावातील लोक त्याच्यावर खूप प्रेम करत होते. पण गावात काही खोडकर मुलं होती, ज्यांना साधूची खिल्ली उडवायला मजा वाटत असे.
एकदा ती मुलं साधूला चिडवायचं ठरवतात. त्यांनी एका पिटाऱ्यात फुलपाखरू बंद करून ठेवलं आणि साधूच्या घरी गेले. ते साधूला म्हणाले, “साधू महाराज, आमच्या हातात एक पिटारा आहे. त्यात फुलपाखरू आहे. सांगा, ते फुलपाखरू जिवंत आहे की मृत?”-साधूला माहीत होतं की ती मुलं त्याला फसवण्याचा प्रयत्न करत आहेत. जर त्याने “जिवंत” असं उत्तर दिलं, तर ते मुलं फुलपाखरू मारून दाखवणार, आणि जर त्याने “मृत” असं उत्तर दिलं, तर ते फुलपाखरू सोडणार. साधू शांतपणे हसला आणि म्हणाला, हे तर तुमच्या हातात आहे, मुलांनो. मुलांना आपला पराजय समजला, कारण साधूने त्यांना त्यांच्याच शब्दात उत्तर दिलं. ते लाजून परत निघून गेले.

तात्पर्य :

आपल्या कृतीवर आणि निर्णयांवर आपला ताबा असतो. आपल्या जीवनाची दिशा आपल्या हातात असते, त्यामुळे योग्य निर्णय घेणे आपल्या हातात असतं.