बोधकथा क्र. : 2
बोधकथेचे नाव : सोन्याचे अंडे

एकदा एक गरीब शेतकरी एका गावात राहात होता. तो अत्यंत मेहनती होता, परंतु त्याची परिस्थिती तशीच दयनीय होती. एके दिवशी त्याला आपल्या शेतात एक सोन्याचं अंड देणारं हंस सापडलं. त्याला खूप आनंद झाला आणि तो हंस घरी घेऊन आला. पहिल्या दिवशी हंसाने एक सोन्याचे अंड घातले. शेतकऱ्याने ते बाजारात नेऊन विकले आणि त्याचे बरेच पैसे मिळाले. दररोज हंस एक सोन्याचे अंड देत होता आणि शेतकऱ्याची संपत्ती वाढत चालली होती. परंतु, काही काळानंतर शेतकऱ्याला अधिक संपत्ती हवीशी वाटू लागली. त्याने विचार केला की, “हंसाच्या पोटात जर इतकी अंडी असतील तर त्याला रोज एकाच अंड्याची वाट पाहायला का हवी?” ह्या विचाराने त्याला अधीरता आली, आणि त्याने हंसाचे पोट कापले. पण दुर्दैवाने त्याला एकही अंड सापडले नाही. हंस मरून गेला आणि शेतकऱ्याला पुन्हा गरीबीला सामोरे जावे लागले. त्याला आता एकही सोन्याचे अंड मिळणे शक्य नव्हते.

तात्पर्य :

अधाशीपणा आणि उतावळेपणामुळे आपले नुकसानच होते. संयम आणि समाधान हेच खरे धन आहे.