बोधकथा क्र. 22
बोधकथेचे नाव : शहाणा कुत्रा आणि हत्ती

एका जंगलात एक शहाणा कुत्रा आणि एक बलवान हत्ती राहत होते. कुत्रा खूपच चपळ आणि चतुर होता, तर हत्ती त्याच्या शक्तीबद्दल गर्विष्ठ होता.

एकदा हत्तीने कुत्र्याला हसत विचारलं, “तू इतका छोटा आणि दुर्बल आहेस. तुझं अस्तित्व म्हणजेच एक विनोद आहे. माझ्यापुढे तुझं काहीच अस्तित्व नाही.”

कुत्र्याला हत्तीची बोलणी ऐकून वाईट वाटलं. पण तो शांत राहिला. काही दिवसांनी जंगलात एक मोठं वादळ आलं. जोरदार पाऊस, वाऱ्याचा जोर, आणि विजांचा कडकडाट सुरू झाला. सर्व प्राणी घाबरले.

हत्ती एका मोठ्या झाडाखाली उभा राहिला, पण त्याच झाडाची फांदी अचानक तुटली आणि हत्ती त्याखाली सापडला. त्याला बाहेर पडता येईना. तेवढ्यात तेथे कुत्रा आला, त्याने समोरचा प्रसंग पाहिला आणि तो हत्तीच्या मदतीला धावला. पण तो एकटा काहीच करू शकणार नव्हता. त्याला एक युक्ती सुचली. तो चारही दिशांना जाऊन जोरजोरात भुंकू लागला. त्याच्या भुंकण्याने इतर प्राण्यांनी संकट ओळखले. सर्वजण कुत्र्याच्या दिशेने मदतीसाठी धावले. सर्व आल्यानंतर कुत्र्याने झाडाच्या फांदीखाली अडकलेला हत्ती त्यांना दाखविला. घटनेचे गांभीर्य ओळखत सर्वांनी ताकद लावून फांदी उचलली आणि त्याच्याखाली अडकलेल्या हत्तीला तेथून बाहेर काढले.

हत्तीला आपली चूक लक्षात आली. त्याने कुत्र्याची माफी मागितली आणि म्हणाला, “माझी शक्ती असूनही मी असहाय होतो. पण तू तुझ्या युक्तीने माझी मदत केलीस.”

तात्पर्य :
शक्तीपेक्षा युक्ती श्रेष्ठ