बोधकथा क्र. : 26
बोधकथेचे नाव : लोखंडाचा खिळा

एका छोट्या गावात एक खूपच उतावळा आणि रागीट मुलगा होता. त्याच्या रागामुळे त्याला मित्र बनवणं कठीण जात होतं. एके दिवशी त्याच्या वडिलांनी त्याला एक खिळ्यांनी भरलेली पिशवी दिली आणि सांगितले, “प्रत्येक वेळी राग आला की, बागेच्या कुंपणात एक खिळा ठोक.”

पहिल्या दिवशी मुलाने ३७ खिळे ठोकले. दिवसागणिक खिळ्यांची संख्या कमी होत गेली कारण तो रागावर नियंत्रण ठेवायला शिकू लागला. काही दिवसांनी त्याने एकही खिळा ठोकला नाही. मग वडिलांनी सांगितलं, “आता प्रत्येक वेळी रागावर नियंत्रण ठेवू शकलास, तेव्हा एक खिळा काढून टाक.”

मुलाने तसेच केले, आणि शेवटी सर्व खिळे काढून टाकले. वडिलांनी त्याला कुंपणाजवळ नेले आणि सांगितले, “बघ, खिळे काढले तरी त्या ठिकाणी खूण राहिली आहे. तसाच रागाचा परिणाम लोकांच्या मनावर होतो. त्यावर नियंत्रण ठेवायला शीक, कारण एकदा दुखावलेले मन पूर्ववत होत नाही.”

तात्पर्य :
रागावर नियंत्रण ठेवणं खूप आवश्यक आहे, कारण रागाच्या भरात बोललेले शब्द किंवा केलेली कृती दुसऱ्याच्या मनावर कायमची खूण सोडून जाऊ शकते.