बोधकथा क्र. : 35
बोधकथेचे नाव : माकडाची फसगत

एका जंगलात एक खूप हुशार पण स्वार्थी माकड राहत होते. एके दिवशी त्याला एक सुंदर झाड दिसले ज्यावर भरपूर गोड फळे होती. माकडाने त्या झाडावर चढून फळे खाल्ली आणि खूप आनंदी झाले. त्याच झाडाखाली एक लंगडा हरीण राहत होता. हरिण उपाशी होता आणि त्याने माकडाला विनंती केली, “माझ्यासाठी थोडी फळे खाली फेकशील का?” माकड हसले आणि म्हणाले, “मी मेहनत करून वर चढलोय. तुझ्यासाठी फळे का फेकू?” हे ऐकून हरिण गप्प झाले. दुसऱ्या दिवशी जंगलात एक शिकारी आला. त्याने माकडाला झाडावर बघितले आणि जाळे फेकून त्याला पकडले. माकड ओरडले, “मला वाचवा! मला वाचवा!” ते ऐकून लंगड्या हरणाने शिकाऱ्याच्या समोर नाचायला सुरुवात केली आणि त्याचे लक्ष वेधले. शिकारी हरणाच्या मागे लागला. त्याचा फायदा घेऊन माकडाने जाळ्यातून स्वतःची सुटका केली. शेवटी माकडाने लंगड्या हरणाला धन्यवाद दिले आणि पश्चात्ताप केला, “माझ्या स्वार्थामुळे मी तुला मदत केली नाही, पण तू माझा जीव वाचवलास. आता मी कधीच स्वार्थी वागणार नाही.”

तात्पर्य :
स्वार्थापेक्षा परोपकार नेहमीच श्रेष्ठ असतो. आपली मदत दुसऱ्याला उपयोगी पडल्यास त्याचे फळ नेहमीच चांगले मिळते.