बोधकथा क्र. 48
बोधकथेचे नाव : सिंह आणि हरिण
एका जंगलात एक हरिण राहत होतं. ते नेहमीच आपल्या तेजस्वी शिंगांबद्दल अभिमान बाळगत असे. मात्र, त्याच्या पातळ, सडपातळ पायांवर ते नेहमी नाराज असे. त्याला वाटायचं की त्याचे पाय खूपच सामान्य दिसतात.
एके दिवशी, हरिण जंगलाच्या एका तलावाजवळ पाणी पिण्यासाठी आलं. त्या वेळी एका भयानक सिंहाने त्याच्यावर हल्ला केला. हरिण घाबरून जंगलात पळू लागलं. त्याच्या पातळ, चपळ पायांमुळे ते झपाट्याने धावत होते आणि सिंहापासून दूर राहू शकले.
मात्र, थोड्याच वेळात हरणाची तेजस्वी शिंगं एका झाडाच्या फांदीत अडकली. ते जितके प्रयत्न करत गेले तितके अधिक अडकतच गेले. शेवटी, सिंह त्याच्यापर्यंत पोहोचलाच. हरणाचे पाय त्याला सुटण्याची संधी देत होते, पण शिंगांमुळे ते अडकले गेले होते.
अगदी आयुष्याच्या शेवटच्या क्षणी हरणाला कळलं की ज्या पायांवर मला कधीच अभिमान नव्हता त्यांनीच मला वाचवलं, पण ज्या शिंगांचा मला अभिमान होता त्यांनी मला अडचणीत टाकलं.
तात्पर्य :
ज्याला आपण कमी लेखतो, तेच कधी कधी आपल्या जीवनात महत्त्वाचं ठरतं. पण ज्यांना आपण आपल्या जवळचे मानतो तेच कधीकधी आपला विश्वासघात करतात व आपल्याला अडचणीत टाकतात.
