बोधकथेचे नाव : चिऊ आणि काऊ
एका घनदाट जंगलात एक चिऊ आणि एक काऊ राहत होते. दोघेही चांगले मित्र होते. चिऊ आपल्या कष्टाने रोज खाण्यासाठी दाणे गोळा करत असे, तर काऊ मात्र आळशी होता. तो नेहमी म्हणत असे, “आता कशाला कष्ट करायचे? जेव्हा लागेल तेव्हा मिळवू.”
हिवाळा जवळ आला आणि थंडी सुरू झाली. चिऊने आधीच आपली घरटी मजबूत केली होती आणि अन्नसाठाही केला होता. पण काऊकडे काहीच नव्हतं. थंडीमुळे काऊची खूप हालचाल झाली. तो चिऊकडे गेला आणि त्याने मदतीची याचना केली. चिऊने त्याला खायला दिलं आणि सांगितलं, “मित्रा, मेहनत करण्याची सवय लावून घेतली असतीस, तर आज तुला अशी परिस्थिती ओढवली नसती.”
काऊने त्या दिवशी ठरवलं की तो आता आळशीपणा सोडून मेहनती होईल.
तात्पर्य:
आळस ही दुर्बलतेची खूण आहे. कष्ट आणि दूरदृष्टी यामुळेच संकटांना सामोरे जाता येते.
