बोधकथा क्र. : 6
बोधकथेचे नाव : कधीही लोभ करू नये

एकदा एक शेतकरी आपल्या शेतात काम करत होता. अचानक त्याच्या पायाजवळ एक साप आला आणि शेतकऱ्याला बोलू लागला, “तू खूप मेहनत करतोस आणि तुझ्या कष्टाने मला इथे रहायला खूप आनंद होतो. म्हणून मी तुला वर देईन. रोज तू इथे येऊन मला भेट दे; मी तुला काहीतरी द्यायचे ठरवले आहे.” शेतकऱ्याला आश्चर्य वाटले पण त्याने ठरवलं की तो दुसऱ्या दिवशी पहाटे येऊन पाहील. दुसऱ्या दिवशी शेतकरी परत सापाकडे आला, आणि सापाने त्याला एक सोनेरी नाणं दिलं. आता शेतकरी रोज येऊन सापाकडून एक नाणं घेऊ लागला. एके दिवशी शेतकऱ्याचा मुलगा त्याच्याबरोबर शेतात आला आणि त्याने पाहिले की त्याचा वडील सापाकडून सोनं घेत आहे. त्याने विचार केला, “जर एकच नाणं मिळतंय, तर सापाला मारून त्याच्याकडून सगळं सोनं एकाचवेळी मिळवूयात!” दुसऱ्या दिवशी त्याने असं ठरवलं आणि सापावर आक्रमण केलं. परंतु साप चपळतेने त्याला चावला आणि तो मुलगा मरण पावला. शेतकरी दुःखी झाला आणि सापाकडे गेला. साप म्हणाला, “मी तुझी नेहमीच मदत केली होती, पण तुझ्या मुलाने मला हानी करण्याचा प्रयत्न केला. आता मी इथे येणार नाही.” आणि साप कायमचा गेला.

तात्पर्य :

लोभाचा परिणाम नेहमीच वाईटच होतो. कमी मिळाले तरी समाधानाने ते घ्यायला हवे, कारण लोभात अडकून आपणच नुकसान करून घेतो.