एका प्रवाहावर एक अरुंद पूल होता. एके दिवशी दोन मेंढ्या पूल ओलांडण्यासाठी दोन्ही बाजूंनी आल्या. पूल इतका अरुंद होता की, एकावेळी फक्त एकच जण जाऊ शकत होता.
दोघीही पूलाच्या मध्यावर आल्या आणि समोरासमोर उभ्या राहिल्या. पहिली मेंढी म्हणाली, “तू मागे जा; मी आधी जाते.”
दुसरी म्हणाली, “माझी दिशा योग्य आहे, तू मागे हो.”
दोघीही हट्टी असल्याने त्यांच्यात भांडण सुरू झालं. कुणीच मागे हटायला तयार नव्हतं. अखेरीस, त्या दोघीही तोल जाऊन प्रवाहात पडल्या.
काही दिवसांनी तिथे तशाच दोन दुसऱ्या मेंढ्या आल्या. त्या पूलावर समोरासमोर आल्या, पण त्यांनी विचार केला. पहिली मेंढी म्हणाली, “मी थोडी मागे जाते, आणि मग तू पुढे जाऊ शकतेस.”
दुसरी म्हणाली, “धन्यवाद! नंतर मीही तुला जागा देईन.”
त्यांनी सहकार्याने पूल ओलांडला आणि दोघीही सुखरूप पुढे गेल्या.
—
तात्पर्य :
हट्टीपणापेक्षा सहकार्य अधिक महत्त्वाचं आहे. भांडण न करता तडजोड केल्यास दोघांचंही कल्याण होतं.
