एकदा चंद्राने स्वतःच्या तेजस्वितेचा अभिमान मिरवायला सुरुवात केली. तो ताऱ्यांकडे पाहून म्हणाला, “तुमचं तेज किती लहान आहे! माझं तेज पाहा, मी रात्रभर पृथ्वीला प्रकाशित करतो.”
तारे शांतपणे हसले आणि काही बोलले नाहीत. त्याच वेळी ढग आले आणि चंद्र झाकून गेला. पृथ्वी अंधारमय झाली. चंद्राला खूप दुःख झालं.
आकाशातील तारे चंद्राला म्हणाले, “चंद्रा, तुला हे लक्षात घेतलं पाहिजे की आपल्या सर्वांच्या प्रकाशाने आकाश सुंदर दिसतं. एकट्याचा प्रकाश कायमस्वरूपी नसतो.”
चंद्राला आपली चूक कळली, आणि त्याने अभिमान सोडून नम्रतेने राहायला सुरुवात केली.
तात्पर्य:
अभिमानाने माणूस लहान होतो, तर नम्रतेने मोठा. आपल्याला जे काही मिळालं आहे, त्याचा गर्व करण्याऐवजी इतरांचं महत्त्व ओळखावं.
