एका कावळ्याला एका घरातून मोठा रसगुल्ला मिळाला. तो रसगुल्ला चोचीत धरून झाडावर बसला. तेवढ्यात एका भुकेल्या कोल्ह्याने कावळ्याला पाहिलं.
कोल्हा रसगुल्ला खाण्यासाठी युक्ती करू लागला. तो कावळ्याजवळ जाऊन म्हणाला, “कावळा महाराज, तुमचा आवाज खूप मधुर आहे. जर तुम्ही गाणं गायलात, तर मी तुमचं गोड गाणं ऐकायला खूप उत्सुक आहे.”
कावळा आपल्या आवाजाचं कौतुक ऐकून खुश झाला. तो गाण्यासाठी तोंड उघडताच रसगुल्ला खाली पडला. कोल्ह्याने लगेच तो उचलला आणि पळून गेला.
तात्पर्य :
चापलुसीवर विश्वास ठेवणं नेहमीच नुकसानकारक ठरू शकतं. विवेकी राहून निर्णय घ्यायला शिकावं.
