एका लहानशा खेडेगावात रामू नावाचा गरीब शेतकरी राहत होता. त्याच्याकडे फारशी जमीन नव्हती, पण तो मन लावून शेती करत असे. प्रामाणिकपणा आणि मेहनत हेच त्याचे प्रमुख गुण होते.
गावातील काही लोक मात्र चटकन श्रीमंत होण्याच्या लालसेपोटी खोट्या युक्त्या लढवत. काहींनी जमिनींवर अतिक्रमण केले, काहींनी खोटे व्यवहार करून मोठे पैसे कमावले. पण रामू मात्र निसर्गाच्या नियमांप्रमाणे शेती करायचा.
एका वर्षी गावात मोठा दुष्काळ पडला. पावसाअभावी बहुतेक शेतकरी हवालदिल झाले. मात्र, रामूने नेहमीप्रमाणे आपल्या जमिनीत योग्य पद्धतीने आच्छादन, सेंद्रिय खतांचा वापर आणि कमी पाण्यात टिकू शकणाऱ्या पिकांची लागवड केली होती. त्यामुळे इतर शेतकऱ्यांची शेती करपून गेली असताना, रामूच्या शेतात हिरवळ होती.
राज्यातील एका अधिकाऱ्याने हा चमत्कार पाहून रामूला विचारले, “तुझी शेती एवढी चांगली कशी राहिली?”
रामूने हसून उत्तर दिले, “मी निसर्गाशी प्रामाणिक राहिलो, त्याने मलाही साथ दिली!”
हे पाहून अनेक शेतकऱ्यांनी रामूचा सल्ला घेतला आणि पुढच्या हंगामात त्यांनीही नैसर्गिक शेतीची पद्धत अवलंबली. थोड्याच वर्षांत संपूर्ण गाव संपन्न झाले.
तात्पर्य :
प्रामाणिकपणा आणि मेहनत कधीही वाया जात नाही. चांगल्या मार्गाने चालणाऱ्याला यश हमखास मिळते!
