बोधकथा क्र. : 3
बोधकथेचे नाव :कोकिळा आणि कावळा

एके जंगलात एक कोकिळा आणि एक कावळा राहत होते. कोकिळा आपल्या मधुर आवाजाने जंगलातील सर्व प्राण्यांना आनंद देत असे. त्याच्या गाण्याचा आवाज ऐकून सर्व प्राणी खूप खुश होत असत. दुसरीकडे, कावळा त्याच्या कर्कश आवाजामुळे कोणालाही आवडत नसे, त्यामुळे तो नेहमी कोकिळाचा हेवा करत असे. एके दिवशी कावळ्याने कोकिळाला विचारले, “तू नेहमी एवढा खुश कसा असतोस? सर्वजण तुला का आवडतात आणि मला नाही?” कोकिळा हसत म्हणाली, “माझ्या मित्रा, प्रत्येकाला आपापली देणगी मिळालेली असते. मी गाताना स्वतःचा आनंद शोधते, त्यामुळे माझ्या गाण्यातील आनंद इतरांपर्यंत पोहोचतो. तूही तुझ्या कर्तृत्वात आनंद शोध. इतरांवर राग न धरता स्वतःमध्ये समाधान शोध.” कावळ्याला कोकिळाचे शब्द समजले आणि त्याने ठरवले की तोही आपला आवाज कसा असतो याची काळजी न करता स्वतःला स्वीकारेल. त्याने गाणे सोडून आपले इतर गुण ओळखले, जसे की त्याची चपळाई आणि बुद्धिमत्ता. यामुळे तो खूप आनंदी झाला आणि त्याच्यात आत्मविश्वास वाढला.

तात्पर्य :

स्वतःला जसे आहोत तसे स्वीकारायला हवे. इतरांचा हेवा करण्यापेक्षा आपले स्वतःचे गुण ओळखून त्यात आनंद शोधला पाहिजे. आपल्यातील अद्वितीयता आणि आनंदच आपले खरे मूल्य असते.