बोधकथा क्र. : 8
बोधकथेचे नाव : राम आणि श्याम

एका वेळेस, एका गावात दोन मित्र होते, राम आणि श्याम. रामला सर्व गोष्टीत यश मिळत होते, तर श्याम सामान्य जीवन जगत होता. राम नेहमी श्यामला कमी लेखत असे, “तुला काहीही साधता येत नाही!” असे त्याला चिडवायचा. एक दिवस, गावात एक मोठा स्पर्धा आयोजित करण्यात आली. शेतकरी, कुटुंब आणि मित्रगण स्पर्धेत भाग घेण्यासाठी तयार झाले. रामने स्पर्धेत भाग घेण्याचा निर्णय घेतला, पण त्याने श्यामच्या क्षमतांचा अपमान करत म्हटले, “तू कशाला भाग घ्यावा, तू तर काही करू शकत नाहीस!” श्यामने शांतपणे उत्तर दिले, “मी कदाचित कमी असू शकतो, पण मी प्रयत्न करीन.” स्पर्धेच्या दिवशी, सर्वांनी आपापल्या कौशल्यांची परीक्षा दिली. रामने त्याच्या आत्मविश्वासाने सुरुवात केली, पण त्याला अपेक्षेनुसार यश मिळाले नाही. श्यामने आपल्या साध्या पण श्रमशील पद्धतीने कार्य केले आणि त्याला उत्कृष्ट यश मिळाले. गावकऱ्यांनी श्यामची प्रशंसा केली, आणि रामला कळाले की तो किती चुका करत होता. त्याला समजले की कधीही कुणाला कमी लेखणे चुकीचे आहे, कारण प्रत्येक व्यक्तीत काहीतरी विशेष असते.

तात्पर्य :

काहीही कुणाला कमी समजू नये.