बोधकथा क्र. 11
कबूतराला मिळाला धडा

एका जंगलात एक सुंदर कबूतर राहत होता. तो नेहमी खूप आनंदात असायचा आणि त्याला इतर पक्ष्यांसोबत खेळायला खूप आवडायचं. एक दिवस त्याला एक जाळं दिसलं ज्यात तांदळाचे काही दाणे पडलेले होते. कबूतराला खूप भूक लागली होती, म्हणून त्याने विचार केला, “थोडा वेळ खाऊन निघून जाईन. तो दाणे खाऊ लागला, पण त्या दाण्यांसोबत त्याचे पाय जाळ्यात अडकले. त्याने मुक्त होण्यासाठी खूप प्रयत्न केले, पण तो त्यातून बाहेर पडू शकला नाही. तेव्हा त्याला समजलं की भूक व स्वार्थामुळे त्याने संकटात पडलो आहे. तो जोरजोरात ओरडू लागला, “माझी मदत करा, माझी मदत करा!” त्याचे मित्र पक्षी आले, पण तेही त्याला बाहेर काढू शकले नाहीत. तेव्हा एका वृद्ध गरुडाने त्याला सांगितले, “लालसेने आपण आपल्या संकटाचे कारण बनतो. आपल्याला आधी विचार करायला हवा होता. काही वेळानंतर जाळं घेऊन माणूस आला आणि कबूतराला पिंजऱ्यात बंद करून त्याला बाजारात घेऊन गेला. त्यावेळी सुग्गाला आपली चूक समजली.

तात्पर्य :

लालच नेहमी संकटात घेऊन जातो. आधी विचार करूनच कोणतंही पाऊल उचलावं.