बोधकथा क्र.24
बोधकथेचे नाव : कुंभाराची शिकवण

एकदा एक कुंभार आपल्या शिष्याला मातीपासून मडकं कसं बनवायचं हे शिकवत होता. कुंभार माती मळत होता, तेव्हा शिष्याने विचारलं, “गुरुजी, मडकं इतकं सुंदर आणि मजबूत कसं बनतं?”

कुंभार हसला आणि म्हणाला, “तू बघत आहेस का, मी मातीला नीट मळून घेतोय. मडकं बनवण्यासाठी माती मऊ आणि लवचीक असायला हवी. नंतर मी तिला चाकावर ठेवतो आणि हळूहळू फिरवत मडक्याचा आकार देतो. मडकं घडवताना त्यावर हलक्या हाताने, पण नेमकं काम करावं लागतं. शेवटी, ते अग्नीत तापवलं जातं, ज्यामुळे ते अधिक मजबूत होतं.”

शिष्य विचारात पडला आणि विचारलं, “अग्नीत तापवलं जातं म्हणूनच ते मजबूत होतं का?”

कुंभार उत्तरला, “होय, अग्निच त्याचं खऱ्या अर्थाने रूप बदलतो. मातीची खरी ताकद त्या उष्णतेतूनच बाहेर येते. तसंच माणसाचं आहे. आपण अनुभवांमधून, संकटांतून जातो, तेव्हा आपलं खऱ्या अर्थाने व्यक्तिमत्त्व घडतं.”

तात्पर्य :

जीवनात येणाऱ्या कठीण प्रसंगांतूनच आपली खरी ताकद आणि सामर्थ्य निर्माण होतं. संकटं आपल्याला घडवतात, आणि त्यातूनच आपण अधिक शहाणे आणि मजबूत बनतो.