एक गावात अनेक उंदीर राहायचे. ते सर्व उंदीर खूप त्रस्त होते, कारण त्या गावातलं एक भुकेलेलं मांजर त्यांना नेहमी पकडून खायचं. उंदीर नेहमी घाबरलेले राहायचे. त्यांनी या संकटातून बाहेर पडण्यासाठी एक सभा घेतली.
सभेत अनेक उंदरांनी वेगवेगळे उपाय सुचवले, पण त्यावर कोणीच सहमत होत नव्हतं. शेवटी, एका तरुण उंदराने एक युक्ती सुचवली. तो म्हणाला, “आपण मांजरीच्या गळ्यात घंटा बांधू. घंटा वाजल्यावर आपल्याला कळेल की ती येत आहे, आणि आपण सावध राहू.”
सर्व उंदीर खूप आनंदी झाले. त्यांना वाटलं की समस्या सुटली. पण मग एका अनुभवी उंदराने विचारलं, “ही घंटेची योजना खूप सुंदर आहे, पण मांजरीच्या गळ्यात घंटा बांधणार कोण?”
हे ऐकून सगळे उंदीर गप्प झाले. त्यांना कळलं की योजना तयार करणं सोपं असतं, पण ती अंमलात आणणं कठीण असतं.
तात्पर्य :
केवळ योजना बनवून उपयोग नाही, तर ती प्रत्यक्षात कशी आणायची याचा विचार करणं तितकंच महत्त्वाचं आहे.
