एका समुद्रकिनारी एक डोळस खेकडा राहायचा. तो नेहमी सावध राहून आपल्या छोट्या घराच्या जवळ काम करत असे. त्याच समुद्रकिनारी एक गिधाड राहायचं, जे खूप आळशी होतं आणि सतत दुसऱ्यांकडून अन्न मिळवण्याचा प्रयत्न करत असे.
एक दिवस गिधाडाने खेकड्याला विचारलं, “तुझ्या मेहनतीचा काय उपयोग? समुद्राचं पाणी आलं की तुझं घर वाहून जातं. त्यापेक्षा तू माझ्यासारखं शांत बस आणि जे काही मिळेल ते खा.”
खेकड्याने उत्तर दिलं, “प्रत्येक गोष्ट वेळेवर काम करण्यावर अवलंबून असते. आळशी राहून कोणत्याही संकटाचा सामना करता येत नाही.”
अचानक जोराचा वारा वाहू लागला, आणि समुद्राची मोठी लाट किनाऱ्यावर आली. खेकड्याने आपला जीव वाचवण्यासाठी पटकन वाळूमध्ये लपून घेतलं. पण गिधाड उडायला तयार नव्हतं. त्यामुळे ते लाटेच्या तडाख्याने समुद्रात वाहून गेलं.
तात्पर्य :
मेहनत आणि सावधगिरीने संकटांना टाळता येतं, तर आळशीपणा विनाशाकडे नेत असतो.
