एकदा एका व्यापाऱ्याकडे एक गाढव आणि एक उंट होता. व्यापारी जंगलातून गावात सामान नेण्यासाठी या प्राण्यांचा उपयोग करत असे. गाढवावर जास्त वजन लादलं जात असे, तर उंटावर कमी. तरीही गाढव कधीच तक्रार करत नसे, पण त्याचा जीव थकून जात असे.
एके दिवशी, व्यापाऱ्याने गाढवावर भरपूर सामान लादलं आणि उंटावर हलकं सामान ठेवलं. गाढवाने उंटाला सांगितलं, “माझं वजन थोडं कमी होईल का? माझी अवस्था फार वाईट आहे.”
उंट हसून म्हणाला, “तुझं दुःख मला नको सांगू. मी माझं बघतो, तू तुझं बघ.”
गाढव काहीही न बोलता सामान घेऊन पुढे निघालं. थोड्या वेळाने गाढव इतकं थकलं की ते जागच्या जागी कोसळलं. व्यापाऱ्याने सगळं सामान उचललं आणि उंटावर ठेवलं. आता उंटावर दोघांचं सामान आलं आणि त्याला हे सर्व वाहून न्यायचं होतं.
उंटाने हळू आवाजात गाढवाला विचारलं, “मला आधीच थोडं सामान घेतलं असतं तर बरं झालं असतं, नाही का?”
गाढव काही बोलू शकला नाही.
—
तात्पर्य:
इतरांच्या अडचणींकडे दुर्लक्ष केल्यास भविष्यात तुम्हालाही त्याचा परिणाम भोगावा लागू शकतो. सहकार्य हीच प्रगतीची खरी गुरुकिल्ली आहे.
