एका हिरव्यागार कुरणावर मेंढ्यांचा कळप चरत होता. त्या कळपाचे रक्षण करण्यासाठी एक प्रामाणिक कुत्रा होता. कुत्रा नेहमी दक्ष असे आणि मेंढ्यांना सुरक्षित ठेवत असे.
एके दिवशी एका भटकणाऱ्या कुत्र्याने त्या कळपाजवळ येऊन मेंढ्यांशी मैत्री करण्याचा प्रयत्न केला. तो गोड बोलून मेंढ्यांना म्हणाला, “तुमचा रखवालदार कुत्रा नेहमी तुमच्यावर ओरडतो. तो तुमचा खरा मित्र नाही. माझ्याशी मैत्री करा, मी तुम्हाला खूप मोकळेपणाने वागू देईन.”
मेंढ्यांपैकी काहींनी त्याच्यावर विश्वास ठेवला आणि त्याच्याबरोबर चालायला सुरुवात केली. पण काही वेळाने भटकणाऱ्या कुत्र्याने आपली खरी ओळख दाखवली आणि मेंढ्यांवर हल्ला केला. मेंढ्यांनी मदतीसाठी ओरडताच प्रामाणिक कुत्रा धावून आला आणि भटकणाऱ्या कुत्र्याला पळवून लावले.
तात्पर्य:
प्रत्येक गोड बोलणारा व्यक्ती आपला मित्र असेलच असे नाही. खऱ्या मित्राची ओळख त्याच्या कृतीवरून होते.
