एकदा एका राजाने राज्यभरातल्या सर्व शिल्पकारांना एक आव्हान दिले. तो म्हणाला, “जो सर्वात सुंदर आणि जिवंत वाटणारी मूर्ती तयार करेल, त्याला मोठा सन्मान आणि बक्षीस दिले जाईल.”
बर्‍याच दिवसांनी स्पर्धेचा निकाल लागला. दोन उत्कृष्ट शिल्पकार अंतिम फेरीत पोहोचले. राजाने त्यांना एका पडद्याच्या दोन बाजूंना ठेवले आणि सांगितले, “तुम्ही दोघांनीही या भिंतींवर तुमच्या कलेचा सर्वोत्तम नमुना कोरावा.”
पहिला शिल्पकार दिवस-रात्र मेहनत करून अप्रतिम मूर्ती कोरत राहिला. दुसऱ्या शिल्पकाराने मात्र काहीही कोरण्याऐवजी संपूर्ण भिंत चकचकीत घासून आरशासारखी करून टाकली.
राजाने पाहणीसाठी पडदा बाजूला केला. पहिल्या शिल्पकाराने कोरलेली मूर्ती अतिशय सुंदर होती. पण दुसऱ्या शिल्पकाराने घासून तयार केलेल्या भिंतीवर तिचे प्रतिबिंब इतके जिवंत वाटत होते की, मूळ मूर्ती आणि त्याचे प्रतिबिंब यात फरकच ओळखू येत नव्हता.
राजा थक्क झाला आणि म्हणाला, “खरी कला ही केवळ कोरण्यात नाही, तर आरशासारखी असते—ती दुसऱ्याचे सौंदर्य अधिक खुलवते.”
राजाने दोघांनाही समान बक्षीस दिले, कारण एकाने कला साकारली होती, तर दुसऱ्याने कला प्रतिबिंबित केली होती.
बोध:
कला ही केवळ निर्माण करण्याचीच गोष्ट नाही, तर ती इतरांना प्रकाशमान करण्याचाही एक मार्ग असतो.
