वडाचं झाड
एका शाळेच्या आवारात एक जुनं मोठं झाड होतं. त्या झाडाखाली मुले खेळायची, कोणी अभ्यास करायचं, तर कोणी सावलीत बसून गप्पा मारायचं.
एक दिवस शाळेचा नवीन रंगरंगोटीचा प्रस्ताव आला आणि मुख्याध्यापकांनी झाड कापायचं ठरवलं – कारण त्याच्या मुळांमुळे फरशी उखडत होती.
सर्वजण म्हणाले,
“हो, झाड जुनं झालंय. आता याचा फारसा उपयोग नाही.”
मात्र दुसऱ्या दिवशी, एक आजोबा शाळेत आले. ते म्हणाले,
“या झाडाखाली मी लहानपणी अभ्यास केला होता. इथंच मला पहिल्यांदा शाबासकी मिळाली होती. या झाडाने अनेक पिढ्यांना सावली दिलीय.”
हे ऐकून सर्वांची नजर बदलली. झाडाची आठवण झाली – आणि झाड वाचवण्याचा निर्णय झाला. आज त्या झाडावर एक फलक लावलेलं आहे –
“शाळेचं सावली देणारं स्मरणचिन्ह.”
तात्पर्य:
ज्यांचं मोल आपण दररोज पाहतो, त्याची खरी किंमत कधी कधी उशिरा कळते – म्हणून वेळेत ओळखणं महत्त्वाचं!
